red. Aleksandra Sęk

Dziecko z niedosłuchem poznaje świat z ograniczonymi zdolnościami umysłowymi i możliwościami poznawczymi. Na skutek tego nabywanie mowy i kształtowanie się jej jest utrudnione. Dzięki specjalnym oddziaływaniom logopedycznym i rehabilitacji słuchu dziecko może stawać pewne kroki w kształtowaniu swojej mowy w świecie dźwięku.

Na co zwraca uwagę diagnoza surdologopedyczna:

• określenie problemu: wywiad, obserwacja, badanie mowy,
• percepcja słuchowa, pamięć słuchowa, spostrzegawczość słuchowa, słuch fonematyczny,
• kompetencję językową i komunikacyjną: w tym kohezję, koherencję, system: leksykony, składniowy, fleksyjny, inne problemy,
• rodzaj wady słuchu i przyczyny tej wady.

Jakie warunki stwarzać dziecku z niedosłuchem:

• wyciszanie dźwięków tła,
• wyeliminowane pogłosu,
• przybliżanie się do dziecka podczas mowy,
• mówienie do ucha, które lepiej słyszy,
• mowa o normalnym natężeniu, odległość bliska od dziecka,
• melodyjny sposób mówienia, pełen ekspresji, utrzymujący rytm mowy,
• stosowanie powtórzeń.

U pacjentów chorych neurologicznie przyjmowanie pokarmów drogą dojelitową (PEG) sprzyja wczesnej terapii, której celem są:

• lepsze rokowania pacjenta, w tym poprawa jakości życia pacjenta,
• skrócona hospitalizacja,
• postępy w rehabilitacji: w tym usprawnienie narządów mowy,
• utrzymanie masy ciała, a nie jej spadek,

#speech #speechtheraphy #teczkalogopedy #szkoleniaonline #kursyonline

Bibliografia:

1. Gunia, G. (2013). Terapia logopedyczna dzieci z zaburzeniami słuchu i mowy. Wybrane problemy teorii i praktyki surdologopedycznej. Kraków.
2. Izabela Sochacka, Wybrane aspekty diagnozy surdologopedycznej dziecka z niedosłuchem przewodzeniowym.